Kiedy i gdzie inżynier Karwowski po raz pierwszy spotkał się z Maliniakiem? Kogo na piotrkowskiej Starówce szukał Tomasz Karolak? Kim był Henio Gazrurka i co połączyło go z Piotrkowem? Czy Hans Kloss cenił sobie urodę piotrkowianek? Na te i inne pytania związane z polskim filmem odpowiedzi szukali twórcy kabaretowi, którzy w sobotę (18 października) wyruszyli na piotrkowski szlak filmowy…
W Piotrkowie trwają Trybunały Uśmiechu 2025. O ile wieczorami kabareciarze bawią swoimi występami piotrkowską publiczność o tyle za dnia poznają uroki Piotrkowa. I tak w sobotę 18 października, pomimo wietrznej i deszczowej aury, postanowili wyruszyć filmowym szlakiem Piotrkowa. Trasa ich spaceru wiodła m.in. przez filmowe lokacje Starego Miasta. Odwiedzili te miejsca, które na przestrzeni lat stały się scenografią do blisko 50 filmów, polskich i zagranicznych. Dla wielu z nich filmowe oblicze Piotrkowa było sporym zaskoczeniem. Otwarcie przyznawali, że nie wiedzieli, że Piotrków jest jednym z najbardziej filmowych miast w Polsce i w Europie. Do gustu przypadło im także oznaczenie miejskiego szlaku filmowego – tablice w formie filmowych klapsów.
W spacerze wzięli udział twórcy kabaretowi z Białegostoku, Bielska-Białej, Częstochowy, Warszawy i Żagania.
A co z odpowiedziami na wspomniane pytania? Otóż Karwowski spotkał po raz pierwszy Maliniaka w… Piotrkowie. Obaj aktorzy – Andrzej Kopiczyński i Roman Kłosowski – zanim zagrali w pamiętnym „Czterdziestolatku” wspólnie pracowali na planie komedii „Święta wojna”, którą w 1965 roku Julian Dziedzina nakręcił w Piotrkowie. A Tomasz Karolak w Piotrkowie na Starówce w komedii „Listy do M. 3” poszukiwał m.in. swojego filmowego ojca, którego zagrał Andrzej Grabowski. Natomiast Henio Gazrurka to jeden z bohaterów komedii „Ewa chce spać”, którą debiutujący w 1957 roku reżyser Tadeusz Chmielewski zrealizował nie gdzie indziej tylko właśnie w Piotrkowie. W tej samej produkcji zagrał również Stanisław Mikulski – dla wielu niezapomniany Hans Kloss ze „Stawki większej niż życie”, który w wywiadach często wspominał, iż jego pierwsza dziewczyna pochodziła z Piotrkowa i uroda piotrkowianek jest dla niego niezaprzeczalna. Co ciekawe odnośnie tej urody podobne zdanie mieli reżyserzy – Konrad Nałęcki i Stanisław Różewicz.
Piotrkowski szlak filmowy powstał w latach 2014-2026 (szerzej pisaliśmy o tym tutaj) i obejmuje łącznie dziewięć oznaczonych 11 tablicami-klapsami ulic. Wszystkie one zlokalizowane są na terenie zabytkowego Starego Miasta. Do szlaku zaliczana jest również stojąca u wylotu ulicy Sieradzkiej „Ławeczka Kwinto”. Dopełnieniem piotrkowskiego filmowego szlaku na placu Czarnieckiego jest informator „Filmowe łódzkie” – instalacja będąca częścią projektu Centrum Inicjatyw na Rzecz Rozwoju REGIO z Łodzi, którego celem jest promocja regionu poprzez filmy, do których za plenery posłużyły miasta i miejsca w województwie łódzkim.
Tekst i foto: Agnieszka Szóstek
Polecamy