Do początku listopada do jednostek ZUS w województwie łódzkim wpłynęło prawie 24 tys. wniosków o świadczenie uzupełniające dla osób niesamodzielnych, czyli niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Wiele osób ma problem z rozróżnieniem pojęć niepełnosprawności i niezdolności do samodzielnej egzystencji. Pojęcia te są mylone i traktowane jako jednoznaczne, a różnice między nimi są istotne, szczególnie w kontekście świadczenia uzupełniającego dla osób niesamodzielnych. Jest ono często nazywane potocznie świadczeniem „500 plus dla niepełnosprawnych”. Tymczasem to nie stopień niepełnosprawności decyduje o przyznaniu świadczenia.
Od początku października do 8 listopada w jednostkach ZUS na terenie województwa łódzkiego wydanych zostało ponad 9,4 tys. decyzji w sprawie świadczeń uzupełniających. W 94% rozpatrzonych spraw wydano decyzje przyznające świadczenie. – By uzyskać świadczenie uzupełniające dla osób niesamodzielnych, konieczne jest złożenie wniosku i spełnienie warunków ustawowych. Najważniejszym z nich, jest niezdolność do samodzielnej egzystencji. Niezdolność do samodzielnej egzystencji jest orzekana przez lekarza orzecznika ZUS. Jeśli wnioskujący nie jest w posiadaniu takiego orzeczenia, ale istnieją przesłanki do tego by uważać wnioskującego za osobę niesamodzielną, nie ma przeszkód w złożeniu wniosku. W takich sytuacjach do wniosku powinno się dołączyć dokumentację medyczną, która będzie pomocna przy wydaniu orzeczenia przez lekarza orzecznika. W trakcie realizacji wniosku, zainteresowany zostanie zaproszony na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, a jeśli z uwagi na stan zdrowia, nie będzie mógł stawić się na badanie, lekarz na badanie przyjedzie do miejsca jego pobytu – mówi Monika Kiełczyńska regionalny rzecznik prasowy ZUS województwa łódzkiego.
Komu więc przyznaje się niezdolność do samodzielnej egzystencji? – Osobie, która nie tylko jest niezdolna do pracy, ale także potrzebuje pomocy drugiej osoby w zaspokojeniu podstawowych czynności życiowych. Opiekun robi więc zakupy, przygotowuje posiłki, karmi, pomaga w codziennej higienie, poruszaniu się, prowadzeniu gospodarstwa domowego, procesie leczenia, rehabilitacji i kontaktach ze światem zewnętrznym – dodaje rzeczniczka.
Osoby niepełnosprawne, stopień niepełnosprawności ustalają w Miejskim Zespole ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Często są to osoby pracujące i prowadzące aktywny tryb życia. Mogą mieć orzeczony lekki, umiarkowany bądź znaczny stopień niepełnosprawności, ale to nie znaczy, że są niezdolne do samodzielnej egzystencji. Pamiętajmy więc, że to nie stopień niepełnosprawności decyduje o świadczeniu uzupełniającym, ale niezdolność do samodzielnej egzystencji orzekana przez lekarza orzecznika ZUS. I to jej brak może być powodem odmowy prawa do świadczenia.
Tymczasem w oddziale ZUS w Tomaszowie Mazowieckim w skład którego wchodzi piotrkowski inspektorat, wydano 2,5 tys. decyzji, z czego 96% przyznających świadczenie.
Najczęstszą przyczyną braku prawa do świadczenia jest niespełnienie kryterium dochodowego, brak niezdolności do samodzielnej egzystencji, zamieszkiwanie za granicą, pobyt w Zakładzie Karnym lub brak ukończonych 18 lat.
Polecamy